طبما
طب اسلامی ٬ ایرانی برای ما
بایگانی
- تیر ۱۳۹۵ (۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
پیوندهای روزانه
خدیجه جمالی معروف به خانم اکبری، متولد ۱۳۲۴ هجری شمسی، یکی از نوادر دوران در طب سنتی بود. در واقع نام اصلی او صاحب سلطان و متولد ۱۳۲۸ بود. خواهرش که خدیجه نام داشت و ۴ سال از او بزرگتر بود قبل از تولد صاحب سلطان از دنیا رفت و پدر شناسنامه خدیجه مرحومه را به نوزاد جدیدش اختصاص داد.
صاحب سلطان در یک خانواده زحمتکش روستایی در قهدریجان ازتوابع اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش حیدر علی کشاورز و مادرش فاطمه، خانه دار بود. پدر بزرگش گاهی با استخاره برای مردم دارو تجویز می کرد و مادر بزرگش
که قابله زبر دستی بود، در هول گیری، ناف گیری، ماساژ و شکسته بندی متبحّر بود و تا حدودی به خواص درمانی گیاهان نیز آگاهی داشت. کسب تجربه در کنار مادربزرگ کم کم نبوغ او را آشکار ساخت. او در خاطراتش اینگونه نقل می کرد که:" ۷ یا ۸ ساله بودم، در کنار مادربزرگ می نشستم و دستم را که روی بدن بیماران قرار می دادم حس می کردم درون بدنشان را می بینم و به مادر بزرگ می گفتم وقتی شما بیماری را معاینه می کنید آن زمان هم میتوانم تشخیص دهم که زیر دست شما چیست و مادر بزرگ هم که این را فهمیده بود به من اجازه می داد تا معاینه کنم و سپس برای بیماران دارو تجویز می کرد".
که قابله زبر دستی بود، در هول گیری، ناف گیری، ماساژ و شکسته بندی متبحّر بود و تا حدودی به خواص درمانی گیاهان نیز آگاهی داشت. کسب تجربه در کنار مادربزرگ کم کم نبوغ او را آشکار ساخت. او در خاطراتش اینگونه نقل می کرد که:" ۷ یا ۸ ساله بودم، در کنار مادربزرگ می نشستم و دستم را که روی بدن بیماران قرار می دادم حس می کردم درون بدنشان را می بینم و به مادر بزرگ می گفتم وقتی شما بیماری را معاینه می کنید آن زمان هم میتوانم تشخیص دهم که زیر دست شما چیست و مادر بزرگ هم که این را فهمیده بود به من اجازه می داد تا معاینه کنم و سپس برای بیماران دارو تجویز می کرد".
در همان سنین طفولیت عشق و علاقه بی حد و حصرش به طبابت و شناخت گیاهان دارویی نمایان شد و در همان زمان بود که پدرش به یکی از حامیان جدی او برای پیشرفت بدل شد. شاید پدر در آن زمان نمی دانست، این گنج عظیمی که خداوند در دستان دخترش به ارمغان نهاده بعدها منشا خیرات و خدمات بسیار بزرگی به خلق خدا خواهد شد....
این بانوی بزرگوار علاوه بر درمان و طبابت، منزل مسکونی ساده و کوچک خود را پایگاهی برای انجام امور خیریه قرار داده بود و از دوستان و اقوامش به منظور جمع آوری مایحتاج مستمندان، مدد و یاری می گرفت. اگر چه سواد خواندن و نوشتن نداشت اما جایگاه علمی او نزد اساتید پزشکی و حکما و اطبا سنتی محفوظ بود، آن چنان که برخی او را مادر طب سنتی لقب دادند و بعضی دیگر او را ابو علی سینای زمان نامیدند. بسیاری از پزشکان و اساتید فوق تخصص هم از محضر او بهره بردند. اما هزاران هزار افسوس که قوانین نخ نما شده معاونت درمان که میراث به جا مانده از دوران رضاخانیست، هر روز داغی بر سینه بیمار و رنجور این حکیمه کم نظیر می نهاد و زمینه را برای یکه تازی عده ای جاهل کوته فکر فراهم می کرد و همین امر سبب شد تا این گوهر گرانقدر وقایع تلخی را در دهه پایانی عمر خود تجربه کند....ادامه دارد